در اواخر دههی 1930 و در طول دههی 1940 کار مهربابا شکل جدیدی به خود گرفت. تمرکر رو به افزایش ایشان بر تماس شخصی و رسیدگی به کسانی بود که ایشان آنها را مست مینامید. مستها روحهای پیشرفتهای در آسمانهای آگاهی از مسیر روحانی هستند که آگاهی از بدن مادی خود را از دست دادهاند از دیدگاه عموم ممکن است آنها دیوانه به نظر آیند ولی در واقع آنها منبع بزرگ نورِ روحانیت و همچنین بسیار سودمند برای کار جهانی مهربابا بودند. مهربابا در طول و عرض شبه قاره هند، از دههای کوچک گرفته تا شهرهای بزرگ، با قطار، گاریهایی که با گاو کشیده میشد و یا با پای پیاده در جستجوی تک تک آنها سفر میکردند. مهربابا شخصاً به آنها غذا میداند، حمامشان میکرند و با آنها در اعتکاف مینشستند. از کارهای دیگر بابا در این زمان میتوان شستشوی جذامیها را نام برد. مهربابا پای فقرا را میشستند و در مقابل آنها تعظیم میکردند و به افراد بدبخت و بیبضاعت، حبوبات، پارچه و پول میدادند. مهربابا اعلام کردند تا همگان بفهمند که این امور وقتیکه از سوی خدا – انسان (اوتار) صورت میگیرد نه تنها اثر شدیدی بهطور مستقیم بر این افراد دارد، بلکه بر روی بشریت اثری قویی میگذارد.
مستان الهی، آن روحهای پیشرفتهای بودند که بین آسمانهای آگاهی گیر افتاده بودند. بدین معنا که دیگر قادر به ادامه مسیر خود نبودند. بابا گفت حالت روحی آنها به راستی کاملاً بالا میباشد و اینکه با ملاقات با آنها، بابا به آنها کمک میکند تا آنها بتوانند به مسیر روحانیشان ادامه دهند و آنها به بابا در کار روحانیشان دانسته یا ندانسته کمک میکنند.
بابا میفرمایند:
ذهنی كه از كار باز ایستاده، خداست
ذهنی كه كار می كند، انسان است
ذهنی كه آهسته كار می كند، مست است
ذهنی كه تند كار می كند، دیوانه است
هشت نوع مست وجود دارد كه پنج نوع از آنها اسم خاص دارند. سه نوع دیگر به لحاظ اینكه فاقد نام هستند توسط شماره مخصوصی شناخته میشوند.
نوع اول: جلالی، نوع نسبتاًرایج
نوع دوم: جمالی، نوع نسبتاً رایج
نوع سوم: محبوبی، نوع نسبتاً نادر
نوع چهارم: اتفاقی، نوع نسبتاً نادر
نوع پنجم: مادر زاد، نوع نسبتاً نادر
نوع ششم: (بی نام) نوع بسیار نادر
نوع هفتم: (بی نام ) نوع نادر
نوع هشتم: (بی نام) رایج ترین نوع
در آغاز بابا روحهای پیشرفته را به پنج دسته تقسیم مینماید: 1- مجذوب 2- مست 3- مشغول الله 4- مع الله 5- دیوانه خدا
واژههای به كار گرفته شده به ترتیب صعودی پیشرفت روحانی به قرار زیر میباشد:
هوا
طالب
رهروی مبتدی
رهروی پیشرفته
رهروی بسیار پیشرفته
هوا: این پایینترین حالت است. كسی كه هوا باشد رابطهای همیشگی با طریق روحانی دارد. او در راه نیست، اما از راه هم دور نیست.
طالب: این حالتی است متوسط. طالب در راه نیست اما او بدان نزدیكتر است تا فردی كه هوا دارد. او به كسی میماند كه به دنبال آغاز یك راه در جست و جو است، با جدیت (سعی و تلاش) بدین سو و آن سو میرود تا آن را بیابد.
رهروی مبتدی: او فردی است در آسمان اول ، بین آسمان اول و دوم و یا در آسمان دوم.
رهروی پیشرفته: او فردی است در آسمان سوم ، بین آسمان سوم و چهارم و یا در آسمان چهارم
رهروی بسیار پیشرفته: او فردی است در آسمان پنجم ، بین آسمان پنجم و ششم و یا در آسمان ششم.